بایـد بگـویم از غـم هـجـران این حرم            از غـربت مـسـافـر گـریـان این حـرم

باید بگـویم از غـم جـانـکـاه این دیـار            از جان رفـته؛ از دل جـانان این حرم

باید بسوزم از دل و از جان به اشک و آه            با داغ غـربت و دل ویـران این حـرم

چشم حسودِ دشمن دون عاقبت گرفت            با دست فتنه‌های خودش جان این حرم

اما دلـم هـمیـشه به آیـنده روشن است            می‌بـینم عاقبت سر و سامان این حرم

می‌بـینم عـاقـبت که شده نقـش قـاب‌ها            آئـیــنـۀ ضـریـح خـراسـان ایـن حــرم

این خاک بی‌حرم، حرمی ناب می‌شود            روشن شود چـراغ شـبـستان این حرم

خـواهد شـنـید گـوش تـمـامی خاکـیان            از این دیار ذکـر حسن جان این حرم

حک می‌شود دوباره به کوری دشمنان            بـر آســتـانـه نـام امـامــان ایـن حــرم

آخر به دست شیعه حرم می‌شود بهشت            گـل می‌کـند دوبـاره گـلستان این حرم